تأثیر سطوح انرژی و اسیدآمینه جیره بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های گوشتی آرین

تأثیر سطوح انرژی و اسیدآمینه جیره بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های گوشتی آرین

چکیده

هدف: بهینه‌سازی بین تعادل مصرف و میزان هزینه انرژی قابل متابولیسم برای فرمولاسیون جیره جوجه‌های گوشتی و سطوح سایر مواد مغذی برای تبدیل مؤثر خوراک به توده عضلانی اساسی است. جوجه گوشتی آرین، یکی از نژادهای گوشتی است که اصالت آن به کشور ایران بر می‌گردد و با توجه به این‌که چندین دهه از ورود لاین آرین به کشور ایران می‌گذرد، انجام آزمایش‌های مستمر تغذیه‌ای برای تخمین دقیق‌تر نیاز آن‌ها در زمینه بهبود رشد، ضریب تبدیل خوراک، راندمان لاشه و افزایش حجم عضلانی با افزایش تراکم مواد مغذی مانند اسیدهای آمینه ضروری است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر سطوح انرژی و اسیدآمینه جیره بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های گوشتی آرین بود.
روش پژوهش: تأثیر سـطوح انرژی و اسیدآمینه جیره بر عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‌های گوشتی آرین با 720 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 24 پرنده در هر تکرار به‌مدت 42 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره شاهد (سطح انرژی و اسید آمینه در کل دوره پرورش مطابق با راهنما سویه گوشتی آرین)، 2- جیره با انرژی کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس مطابق با راهنما تا پایان دوره، 3- جیره با انرژی و اسیدآمینه کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس مطابق با راهنما تا پایان دوره، 4- جیره با انرژی کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس سطح اسیدهای آمینه بیش‌تر در دوره پایانی، 5- جیره با انرژی و اسیدآمینه کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس سطح اسیدهای آمینه بیش‌تر در دوره پایانی، 6- جیره دوره آغازین و رشد مطابق راهنما و سپس با سطح بیش‌تر اسیدهای آمینه در دوره پایانی بودند.
یافته‌ها: افزایش وزن روزانه پرندگانی که در دوره آغازین و رشد مطابق راهنما و سپس با سطح بیش‌تر اسیدهای آمینه در دوره پایانی تغذیه شده بودند، نسبت به جیره با انرژی و اسیدهای آمینه کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس مطابق با راهنما تا پایان دوره و جوجه‌های تغذیه شده با جیره با انرژی و اسیدهای آمینه کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سطح اسیدهای آمینه بیش‌تر در دوره پایانی افزایش یافت (05/0>P). پرندگانی که جیره دوره آغازین و رشد مطابق راهنما و سپس با سطح بیش‌تر اسیدهای آمینه در دوره پایانی دریافت کرده بودند سطح گلوکز خون بیش‌تر و لیپوپروتئین با چگالی پایین کم‌تری نسبت به پرندگانی که جیره شاهد را دریافت کردند، داشتند (05/0>P). وزن نسبی سینه و شاخص تولید پرندگانی که در دوره آغازین و رشد مطابق راهنما و سپس با سطح بیش‌تر اسیدهای آمینه در دوره پایانی تغذیه شده بودند نسبت به پرندگانی که جیره شاهد و جیره با انرژی و اسیدهای آمینه کم‌تر در دوره آغازین و رشد و سپس مطابق با راهنما تا پایان دوره دریافت کرده بودند، بیش‌تر بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: محاسبات اقتصادی طرح نشان داد که می‌توان از مزیت استفاده از سطوح انرژی و اسید آمینه در جیره جوجه‌های گوشتی آرین استفاده کرد. به‌طور کلی، استفاده از جیره دوره آغازین و رشد مطابق راهنما و سپس سطح بیش‌تر اسیدهای آمینه در دوره پایانی سبب بهبود عملکرد در کل دوره‌ پرورش و افزایش سودآوری خواهد شد.

https://jap.ut.ac.ir/article_101294_c28f2834854e230dae7d655e947e10c6.pdf