بیماری آنفولانزای پرندگان

آنفولانزای پرندگان که به عنوان آنفولانزای طیور نیز شناخته میشود یک بیماری عفونی ویروسی است که در طیور، به ویژه پرندگان، ایجاد میشود. ویروس آنفولانزای پرندگان به عنوان ویروس H5N1 شناخته میشود و میتواند به انسان نیز منتقل شود و عفونتهای سنگین و حتی مرگباری در انسان به دنبال داشته باشد. آنفولانزای پرندگان نیز به عنوان یکی از خطرناکترین و مهمترین بیماری های طیور شناخته میشود.
علائم بیماری آنفولانزا
علائم آنفولانزای پرندگان در طیور متنوع هستند و ممکن است بین گونهها و نوع پرندگان متفاوت باشد. در برخی موارد ممکن است طیور مبتلا به آنفولانزا هیچ علامتی نداشته باشند، اما در برخی موارد دیگر علائم زیر را دارند:
- کاهش اشتها و کاهش فعالیت.
- اسهال و ترشحات رودهای غیرطبیعی.
- کاهش تخمگذاری یا تخمهای بدون پوست.
- تورم و التهاب در ناحیه صورت و گردن.
- مشکل در تنفس و نفسکشیدن.
- تغییرات در رفتار و عملکرد طیور.
راهکار مقابله با بیماری آنفلوانزا
کنترل عفونت: محیط های زندگی طیور باید به دقت تمیز شده و از مواد ضدعفونی کننده استفاده شود تا عفونت کنترل شود.
- ضدعفونی مزارع با ضدعفونی کننده طیور Zix virox
- ضدعفونی آب مصرفی با ضدعفونی کننده طیور Aqua Zix
- قراردادن لاشه آلوده به بیماری آنفولانزای مرغی در کیسه پلاستیکی غیر قابل نفوذ و دفن نمودن آنها در گودال (به طول 1 متر برای هر 200 تا 250 قطعه لاشه بسته به سایز طیور در دورترین نقطه از چاه آب مرغداری) به عمق حداقل 2/5 متری از سطح زمین و حداقل یک متر بالاتر از سطح آب میباشد. برای لایه زیر لاشهها و لایه روی لاشهها از آهک زنده 1 – 2 تن استفاده میشود. مواد دفعی بعد از دفن یا کمپوست باید به گونهای پوشانده شوند که هیچ حیوانی اعم از پرندگان و سگ و … به آن دسترسی نداشته باشد و محل دفن دوباره ضدعفونی شود. دفن تخم مرغهای مشکوک و آلوده به بیماری آنفولانزای مرغی مثل دفن لاشهها است.
درمان آنفولانزای پرندگان در طیور بستگی به عامل عفونت دارد و باید توسط متخصصان دامپزشکی تعیین شود. در صورت شناخته شدن طیور مبتلا به آنفولانزای پرندگان، اقدامات زیر ممکن است درمانی و پیشگیرانه انجام شود:
از آنجایی که بیماری آنفولانزای مرغی ویروسی است، پیشگیری از ایجاد آن اهمیت بسیار زیادی دارد. اما جهت درمان عفونتهای ثانویه این بیماری میتوان از آنتیبیوتیک فوزباک و فلورفنیدم ۱۰٪ استفاده نمود.