بیماری نیوکاسل طیور

بیماری نیوکاسل طیور

طیور نقش بسیار مهمی در اقتصاد و تغذیه انسان‌ها دارند اما، همانند سایر حیوانات، طیور نیز با بیماری‌های خاص مواجه می‌شوند که می‌تواند تأثیرات زیادی بر صنعت پرورش طیور و تأمین غذای موردنیاز جامعه داشته باشد. بنابراین بهتر است با مهمترین بیماری های طیور آشنا شویم و برای پیشگیری و درمان هر یک از آن ها روش های اصولی را در پیش بگیریم. در این مطلب از مجله سلامت پایادارویه به بررسی شایع ترین بیماری های طیور، نحوه پیشگیری و در نهایت درمان هر یک از آن ها می پردازیم. پیشنهاد می کنیم تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید و در انتها، چنانچه سوالی در ذهن شما باقی مانده بود از کارشناسان ما بپرسید.

بیماری نیوکاسل  از مهمترین بیماری های طیور

بیماری نیوکاسل به عنوان بیماری روده و ریوی نیوکاسل شناخته می‌شود. این بیماری یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی در طیور است و می‌تواند تأثیرات زیانباری بر روی صنعت پرورش طیور داشته باشد. بیشترین تأثیر این بیماری در مرغان و خروس‌ها دیده می‌شود، اما می‌تواند به سایر پرندگان از جمله کبوتر، بوقلمون‌ و سایر انواع طیور نیز منتقل شود.

بیماری نیوکاسل به صورت واگیردار از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم بین پرندگان بیمار و سالم منتقل می‌شود. عوامل انتقالی شامل تماس مستقیم با دم و بال پرندگان بیمار، تماس با اجسام آلوده مانند آب، خوراک، وسایل پرندگان و همچنین ورود حشرات ناقل به محل پرورش می‌شود.

علائم بیماری نیوکاسل

علائم بیماری نیوکاسل می‌تواند متنوع باشد و به میزان واکنش سیستم ایمنی و مقاومت طیور در برابر ویروس بستگی دارد. در موارد شدید، علائم شامل تنیدگی، کاهش فعالیت، تنگی نفس، سرفه، عطسه، ترشحات بینی و دهان، اسهال و در نهایت مرگ طیور می‌شود. در موارد خفیف، ممکن است حیوان بدون نشانه‌های واضح بیماری باقی بماند ولی به عنوان منبع انتقال برای طیور سالم عمل کند.

راهکار مقابله با بیماری نیوکاسل

برای کنترل و پیشگیری از بیماری نیوکاسل، اقداماتی از قبیل ضدعفونی کردن واحدهای پرورشی، جداسازی طیور بیمار از سایر طیور سالم، استفاده از واکسن‌های مخصوص و کنترل تردد و ورود پرندگان به واحدهای پرورشی از اهمیت بالایی برخوردار است. مهمترین راهکار برای مقابله با بیماری نیوکاسل، واکسیناسیون طیور است. واکسن‌های مختلفی برای پیشگیری از این بیماری وجود دارند و استفاده از آنها در واحدهای پرورشی توصیه می‌شود.

با واکسناسیون منظم و به موقع می‌توان از انتشار و مرگ پرندگان با مهمترین بیماری های طیور نظیر نیوکاسل جلوگیری کرد. محدود کردن تماس با پرندگان و مخصوصاً پرنده‌های وحشی، بهداشت و رعایت استانداردهای بهداشتی، استفاده از مواد ضدعفونی کننده در محیط پرورش، و کنترل تردد ورود و خروج افراد و وسایل به واحدهای پرورشی نیز از اقدامات مهم هستند.